Kvæðasavn

Danials táttur

Uppskrift: FK 213, 36, pp. 88-93.
Far til yvirlit yvir allar uppskriftir.

1. Viljuð tit nú lýða á,
ikki falla í fátt,
meðan eg gangi upp á gólv
at kvøða Danials tátt.

2. Danial setst upp undir seg,
tað sigur hann fyrst

3. Danial setst upp undir seg
at 'jolpa' rætt sum ...

4. Hálvan tíma klæddist hann,
ymsar litir fekk

5. Hálvan tíma klæddi hann seg,
tá var hann komin í vanda

6. Danial kemur út árla morgun,
sigur konu tað

7. Tað var Anna Jákupsdóttir,
tók hann í sín favn

8. Tað var Danial Ólason,
setir seg á skrín:
»Eg fari ikki í havið út

9. Svaraði Danial Ólason
á skríninum, sum hann sat

10. Tað var Danial Ólason
við sín svanga maga

11. Danial var taknemmiligur,
tekur av sín hatt

12. Tað var Danial Ólason,
stinnur var hann í beinum

13. Ongar hevði hann roðbuksur,
hann hevði læraroð

14. Tað var Danial Ólason,
oman í Svalbarð gekk,
morgunmatur og læraroð
javnt við jørðina hekk.

15. Tað var Danial Ólason,
oman í Svalbarð gongur,
morgunmatur og læraroð
javnt við jørðina hongur.

16. Tá hann kom at Svalbarðsá,
fekk hann fyrsta fall

17. Henda sama stóra á,
sum rennur oman úr dali

18. Tað var Danial Ólason,
vildi ikki liggja við rógv

19. Svaraði Danial Ólason
fyrsta orðið tá:
Statt upp, Mikkjal Magnusson

20. Tað var Mikkjal Magnusson,
sló sína hurð úr klova

21. Svaraði Mikkjal Magnusson,
góður er í honum dugur

22. Svaraði Mikkjal Magnusson
fyrsta orðið tá

23. So leingi rann hann Danial
um tann heila bø

24. So leingi rópti Danial,
inntil hann var hásur

25. Út kom Jákup Ólason,
so beint í hans barm

26. Ikki fekk hann talað,
hann veittrar við sítt roð:
»Statt upp, Jákup Ólason,
eg geri tær sjóboð!«

27. Tað var Jákup, bróðir hans,
gav honum ongan grið

28. Danial og hann Pállin
gingu um bøin og runnu

29. Knørrur leyp úr neysti oman
sum kíkaskógvur á gleri

30. Knørrur leyp úr neysti oman
sum kíkaskógvur á ísi

31. Tá hann fór í bátin inn,
tá fekk hann annað fall

32. Tað var Danial Ólason,
heldur seg so mentan

33. Svaraði Jákup, bróðir hans:
»Tað er ikki undur

34. Svaraði Danial Ólason,
nú sigur hann tað

35. Svaraði Jákup, bróðir hans,
læt ikki á sær finna

36. Svaraði Danial Ólason,
hann setir sína húgvu pá

37. Svaraði Jákup, bróðir hans,
hann eigur børnini tvey

38. »Hoyr tað, Danial, bróðir mín,
tú skalt ikki firra

39. Svaraði Danial Ólason
fyrsta orðið tá

40. Svaraði Jákup, bróðir hans:
»Hagar vilt tú fara

41. Vindurin lá av útnyrðingi,
lá teim væl til vilja

42. Seglið var av kobbaskinni,
av einum gomlum sekki

43. Upp sprakk Mikkjal Magnusson,
tað gjørdi hann tá

44. Snarliga heysaði hann seglið á,
hann segði, hann skuldi ikki fíra

45. Ikki kundi hann at stýra,
hann sneiddi inn á hvønn

46. Ikki kundi hann at stýra,
hann sneiddi inn á hvønn vík

47. Svaraði Mikkjal Magnusson,
frammi á knørri stóð

48. Tað var Danial Ólason,
so er mær greint ífrá

49. Tað var Danial Ólason,
hyggur í bátin niður

50. Tað var Danial Ólason,
blinkar upp við sítt eyga

51. Danial bindur sær ongul á,
sigst í hesum tátti

52. Danial bindur sær ongul á,
søgur ganga frá

53. Hemarin kom frá grunni upp
við sín svanga maga

54. Hemarin kom frá grunni upp,
vil ikki aftur venda

55. »Hetta man vera ein blindur maður,
fáum kann hann hógv

56. So tók hemarin fyrsta tak,
fast hann á hann neig

57. So tók hemarin annað tak,
so er mær greint ífrá

58. Hemarin tók tað triðja tak,
fast hann á hann strongdi

59. Allir teir, á bátinum vóru,
gjørdust nakað knáir

60. Danial rullar í rongini,
rætt sum barn í vøggu

61. Svaraði Mikkjal Magnusson:
»Eg eri eingin bløðra

62. Svaraði Danial Ólason,
gerst nú nýtur drongur

63. Upp leyp Mikkjal Magnusson,
aftur í skutin fer

64. Danial hann dró hemaran
væl í hálvan tíma

65. Einki sást á hemaranum,
uttan hann var deyður

66. Svaraði Jákup, bróðir hans,
heldur á árarskafti

67. Svaraði Jákup, bróðir hans,
heldur á árarlummi

68. Svaraði Danial Ólason,
tá fell honum í fátt

69. Tí svaraði Pállin,
heldur hann fyri spott

70. »Tóast eg eigi ikki sil[vur]pening,
tó hans virði full

71. Hann føðir bæði neyt og seyð,
hartil fyl og hestar

72. Tað var ikki so snarliga,
tað var til landið borið

73. »Mikkjal er mítt rætta navn,
tóast teir kalla meg Brúsa

74. Henda táttin havi eg byrjað,
nú er aftur at venda,
hetta kalla vit Danials tátt,
nú er hann komin til enda.

(c) Dansifelagið í Havn